چکیده

علی رغم اینکه ارتباط گسترده و تنگاتنگی از گذشته های دور تا به امروز بین شاعران و طبیعت جریان داشته اما متاسفانه نگرش به طبیعت متنوع نیست. اگرچه شاعران همیشه مفاهیم ذهنی خویش را از با تصویرسازی و تخیل و نماادسازی از طبیعت به زیباترین نوع ممکن بیان کرده اند اما خود طبیعت در غالب آثار فاخر ادبی گویا در شعر نمودی ندارد. تنوع گونه ها و گستردگی وسیع جلوه و های طبیعت چندان نتواسته آنطور که بایسته و شایسته است در ادبیات نمود یابد. البته این بدان معناا نیست که شااعران از طبیعت استفاده ای نبرده اند،بلکه با توجه به میل وافر شاعران به بهره بردن از مفاهیم طبیعت در شعر، اما تنوع نگرش و گونه های طبیعت در آثارشان چندان نمودی ندارد. نگارندگان در این پژوهش پس از تحلیل طبیعت محورانه، به ویژه با محوریت تنوع زیستی و گونه ها، شعرهای پارسی را با توجه به رویکردهای چون: یک) میزان استفاده از تنوع زیستی؛ دوم) میزان بهره بردن از انواع گونه ها؛ سوم) میزان توجه به اصل طبیعت محوری و توجه به خود طبیعت؛ چهارم) چگونگی بهره بردن از مفاهیم و گونه های زیستی و طبیعت در بیان مفاهیم ذهنی شاعر؛ واکاوی کرده و شعر پارسی را از منظر این رویکردها، به هفت نگرش کلی شامل (نگرش کلیشه ای به طبیعت؛ طبیعت ستایی ؛ طبیعت نمادین ( اساطیری، دینی، سنبلیسم)؛ تنوع زیستی با کاربرد سنتی؛ تنوع زیستی با نگرش نوین؛ پیوند ناگسستنی شاعر با طبیعت؛ نگاه اعتراضی؛ تقسیم بندی و کرده اند. در این مقاله ضمن توضیح هرکدم از این نگرشها، چهار رویکرد مدنظر گرفته را هم در هفت نگرش، تطبیق و مقایسه شده اند. این پژوهش به روش کتابخانه ای و بصورت تحلیل محتوا در متن اشعار فاخر پارسی انجام شده است.

کليدواژه ها

محیط زیست، تنوع زیستی، تنوع گونه، نقد طبیعت محوارانه، شعرپارسی، طبیعت گرایی،

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
فائزه درخشان , 1399 , مروری بر انواع نگرش به طبیعت در شعر پارسی با رویکرد میزان بهره بردن از تنوع گونه ها در طبیعت , اولین کنفرانس ملی تنوع زیستی فارس