چکیده

یکی از پارامتر های مهم در احتراق مشعل های صنعتی، به خصوص در مشعل های مادولار، نسبت تبدیل یا گستره تنظیم است. نسبت تبدیل، حاصل کسری ظرفیت بیشینه ی قابل دسترس به ظرفیت کمینه قابل دسترس، در شرایط استاندارد است. افزایش نسبت تبدیل، موجب بهبود قابلیت مانورپذیری در تنظیم مشعل بر مبنای طیف وسیع تری از نیاز حرارتی می شود. این موضوع، موجب کاهش خاموشی های متوالی و به تبع آن، کاهش ضررات ناشی از تنش های حرارتی و افزایش عمر بخش-های الکترونیکی می شود. در صورتی که بتوان نسبت تبدیل بالا را بر روی مشعل مادولار ایجاد کرد، ترکیب این دو با یکدیگر، موجب افزایش راندمان (ناشی از کاهش اتلافات چیلری در سیکل خاموشی)، بهبود عمر ادوات، کاهش نیروی بازرسی، کاهش برق مصرفی و ... خواهد شد. در این مقاله با در دست داشتن دانش طراحی مشعل 5 مگاوات با نسبت تبدیل 1:5 و مشعل 10 مگاوات با نسبت تبدیل 1:3، به طراحی مشعل 10 مگاوات مادولار که با استفاده از یک مکانیزم رباتیک، می‌تواند نسبت تبدیل 1:10 را ایجاد نماید، پرداخته شده است. ابتدا شبیه‌سازی هندسه طراحی شده اولیه در بازه ظرفیت‌های کاری مشعل در نرم‌افزار فلوئنت انجام شده است، نتایج این شبیه‌سازی‌ها، دستیابی به میزان آلاینده‌های تولیدی در کلاس مجاز، مطابق استاندارد ملی 7595 و مطابق با داده‌های تجربی است.

کليدواژه ها

مشعل گازسوز، نسبت تبدیل، خاصیت مادولار، اتلافات چیلری، ساختار متغیر

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
امیر اخوت , 1400 , ایجاد ساختار متغیر در سری حرارتی مشعل گازسوز، جهت افزایش نسبت تبدیل تا 1:10 , نهمین کنفرانس سوخت و احتراق ایران