هویت و همدلی در برخی از داستان های شاهنامه
Empathy and Identity in the Shahnameh
نویسندگان :
منصوره جنابی ( دانشگاه )
چکیده
واژه های بسیاری در زبان شکرین پارسی وجود دارد که با پیشوند "هم" آغاز می شوند. همکاری، همدردی، همسایگی، هم اتاقی، همسری... اما افضلِ آنها همدلی است. دیدن دنیا از دریچه ی احساسات دیگری ، اززیباترین کردار ، آدمیست رنج دیگری رنج ماست و شادی دیگری شادی ما مهارت همدلی با مهرورزی و ارزش و احترام در یک راستا حرکت میکنند. و هویت ملی را شکل می دهد. همدلی اگر چه با همزبانی به راحتی میسر می شود اما به فرموده ی حضرت مولانا قطعا از همزبانی بهتر است : پس زبان محرمی خود دیگرست همدلی از هم زبانی بهتر ست قوم ایرانی از همان ابتدا به گواه تاریخ، هویت ملی خود بنیادی داشتند که هزاران سال، بر مبنای صلح و دوستی بنیان نهاده شد و این جاودانگی تمدن ایرانی اسلامی میسر نمی شد مگر با ادبیات؛ ادبیاتی که لحظه به لحظه هویت و فرهنگ ایرانی را به دوش کشید تا امروزه بتوانیم بر چنین تمدنی ببالیم. اگر چه همدلی در ادبیات ایران بسیار چشمگیر است اما در بین آثار ادب فارسی تنها، شاهنامه فردوسی با استفاده از (حماسه، اسطوره و تاریخ) هویت و همدلی را در هم سرشته است. با توجه به این که فضای دیجیتالی ، فرهنگ وهویت ما را نشانه گرفته است، و پیش بینی برای درد های شناخته و ناشناخته روزگار فرهنگ الترونیک کار آسانی نیست بنده با واکاوی برخی از شخصیت های شاهنامه از نظر روان شناختی و جامعه شناسی برای تجلی وحدت ملی و هویت ایرانی، مقاله (همدلی و هویت در شاهنامه) را عرضه نمودم .کليدواژه ها
هویت ، ادبیات ، شاهنامه ، همدلیکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:منصوره جنابی , 1402 , هویت و همدلی در برخی از داستان های شاهنامه , همایش بین المللی هویت ایرانیان
