چکیده

چند زمانی است که ترویج کشاورزی، رسالت خود را از صرف فنی مثل افزایش تولید به توسعه منابع انسانی، گسترش داده است. ولی لازمه آن، گذار از یک نگاه علمی به یک نگاه فلسفی است. بنابراین سنجش موفقیت ترویج کشاورزی در راستای تحقق این رسالت، نیازمند برخورداری از معیارهای تمیزدهنده علم و فلسفه است، تا بتوان بر مبنای آنها، بینش های حاکم بر ترویج کشاورزی را مورد ارزیابی قرار داد. از این رو هدف این پژوهش مروری، بررسی توجه ترویج کشاورزی در دوره های مختلف زمان، به این رسالت جدید است. در همین راستا، تعاریف ترویج کشاورزی در سه دوره "روشنگری"، "مداخله ای" و "ارتباطی" بررسی گردید. برای تعیین معیارهای علمی یا فلسفی این تعاریف، از معیارهایی استفاده شد که برای تمایز علم و فلسفه معرفی شده اند. نتیجه تحلیل تعاریف در دوره های مذکور با این معیارها، نشان داد همزمان با تحوّل تعاریف ترویج کشاورزی، بینش های حاکم بر آنها، از گرایش صرفاً علمی به گرایش های علمی و فلسفی سوق پیدا کرده است. به هرحال، در تعریف ترویج کشاورزی و توصیف ارکان اصلی آن، بینش های فلسفی را با پارادایمی باید مورد بررسی قرار داد، که با رسالت توسعه منابع انسانی سازگار باشد. در این پژوهش، چگونگی این بررسی برای ترویج کشاورزی کشور تعیین شده است.

کليدواژه ها

ترویج کشاورزی، بینش های علمی و فلسفی، پارادایم متعالی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
, 1395 , بازخوانی ترویج کشاورزی برای توسعه انسانی با پارادایم متعالی , ششمین کنگره ترویج و آموزش در مدیریت کشاورزی و منابع طبیعی