چکیده

سرزمین پهناور ایران، گستره انواع گوناگونی های دینی، مذهبی، قومی، زبانی و فرهنگی است. ایران در مقایسه با بسیاری از کشورهای جهان، برخوردار از تنوع و گوناگونی است. تنوع موجود در ایران، وجهی درون‌زا داشته و یا برخورداری از اصالت ملی، در پیکره هویت ایرانیان جای گرفته است. این امر سبب شده است که از یک سو تنوع موجود درایران زمینه ساز واگرایی و جدایی نباشد، بلکه بتواند در مقام عاملی در مسیر تعامل و شناخت متقابل و در نهایت همگرایی و تکامل ملی عمل کند. از دیگر سو نیز با توجه به مرکزیت و موقعیت جغرافیایی، تاریخی و فرهنگی ایران، جایگاه منطقه ای ویژه ای را برای کشور ما فراهم آورد. پژوهش حاضر با روش کتابخانه ای و شیوه توصیفی - تحلیلی در پی پاسخ به این سوال است که رهیافت مطلوب در نسبت رابطه هویت ملی و هویت قومی در ایران مورد بررسی و واکاوی قرار دهد. یافته پژوهش حاکی از آن است برای حفظ هویت ملی از آسیب ها، بحران ها و چالش های پیش رو و تقویت شخصیت ملی و بنیادی خود، باید سیاست ها و برنامه هایی اتخاذ شود که به این مهم بینجامد. بدیهی است از میان رویکردها و سیاست های موجود در ادبیات سیاسی – اجتماعی، مناسب-ترین رویکردی که می تواند توجه به فضای فرهنگی – اجتماعی، سوابق تاریخی و واقعیات موجود ایران کارساز باشد، اتخاذ رویکرد «وحدت در عین کثرت» است. تحقق سیاست حاضر نیازمند مقتضیات و بسترهای اجتماعی مساعد است. این بسترها زمانی فراهم می شود که تعاملات و مناسبات اجتماعی در درون جامعه یا اجتماع ملی، به‌ویژه در میان خرده فرهنگ ها و روابط بین قومی، تقویت، فراگیر و همه جانبه شود و از این طریق هم فکری، هم دلی، همکاری و همگرایی در جامعه تقویت گردد.

کليدواژه ها

هویت ایرانی، همگرایی ملی، هویت قومی، تنوع قومی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
سید جواد موسوی دالینی , 1402 , وحدت در عین تکثر درایران: زمینه‌ساز تکامل ملی , همایش بین المللی هویت ایرانیان